Electro to gatunek muzyki elektronicznej zapoczątkowany na przełomie lat 70-tych i 80-tych, kształtowany przez producentów funkowych, hip-hopowych i elektronicznych. Z muzyką Electro są często mylone style muzyki tanecznej takie jak break-beat, electroclash i Electro House, oraz zupełnie inne gatunki jak nu-rave czy synthpop, które z electro nie mają nic wspólnego.
Jednym z prekursorów gatunku Electro jest Afrika Bambaataa, który wydał w 1982 r. jeden z obecnych klasyków tego gatunku, czyli Planet Rock, którym w późniejszym okresie inspirowało się większość artystów electro ze względu na jego nowatorską (jak na tamte czasy) linię perkusyjną i brzmienia, połączone z energicznym rapem ekipy Soul Sonic Force.
Dzisiejsze electro ma wiele rodzajów i podgatunków. Najbardziej popularnym i jednocześnie najbardziej nawiązującym do klasycznego brzmienia są Miami bass oraz freestyle, którego najbardziej znani przedstawiciele to niemieccy artyści tacy jak Freestyle Project , Bubble J , czy Anthony Norris, reprezentujący najbardziej komercyjną odmianę freestyle, brzmieniowo nawiązującą do muzyki dance.
House to gatunek muzyczny mający swe początki w muzyce disco lat 70. Określenie tej odmiany muzyki pochodzi od nazwy klubu Warehouse w Chicago. Muzyka House charakteryzuje się tanecznym rytmem, śpiewanymi wstawkami i linią melodyczną opartą na brzmieniu klasycznych instrumentów w rodzaju skrzypiec, pianina, fortepianu a także gitary. Wśród remiksów istnieją wersje „dub”, które charakteryzują się wysuniętą na pierwszy plan linią basową.
Do głównych twórców należą: David Guetta, Avicii oraz zespoły takie jakie Daft Punk czy Swedish House Mafia. Poniżej przedstawiam ich przykładowe utwory:
Nirvana to grupa, która została założona przez Kurta Cobaina i Krista Novoselica w 1985 w Aberdeen w stanie Waszyngton. Początki subkultury o nazwie grunge, związane są nierozerwalnie z tym zespołem.
Początki zespołu sięgają 1988 - to wtedy Kurt Cobain nadał mu nazwę Nirvana i tak już pozostało do roku 1994. Zespołowi udało się wybić ponad przeciętność albumem Bleach wydanym przez wytwórnię Sub Pop15 czerwca 1989. Zawierał on charakterystyczną muzykę opartą na prostych liniach melodycznych, która wywodziła się zarówno z tradycji punkowych, jak amerykańskiej muzyki heavymetalowej. Na okładce Bleach widnieje nazwisko Jasona Evermana, który jednak nie brał udziału w jej nagrywaniu - stało się tak ze względu na jego pomoc finansową przy produkcji albumu. Bleach uzyskała w niezależnym środowisku pewną renomę i dzięki niej Nirvana zaczęła się cieszyć sławą na zachodzie USA.
Tuż po premierze Bleach zespół opuścili Jason Everman i Chad Channing. Według Cobaina, Chad grał nazbyt jazzowo i delikatnie, pomimo swej biegłości technicznej. Miejsce za perkusją zajął multiinstrumentalista Dave Grohl, znany wcześniej z punkowego projektu Scream. Już z Grohlem udało się Nirvanie podpisać kontrakt płytowy z wytwórnią Geffen, co umożliwiło zespołowi promocję na całym świecie i ostateczne zerwanie z etykietką zespołu o lokalnym znaczeniu, czego muzycy bardzo nie chcieli. Przy współpracy z wytwórnią Geffen - DGC Nirvana nagrała w 1991 płytę Nevermind, która zdobyła olbrzymią popularność i okazała się ogromnym sukcesem komercyjnym. Z jednej strony grunge’owe środowisko cieszyło się, ponieważ w sukcesie Nirvany widziało szansę sukcesu i wyjścia z podziemia również dla siebie, z drugiej strony jednak zarzucano Nirvanie komercjalizację i zatracenie własnych, muzycznych ideałów. Zespół okrzyknięto legendą, a płyta Nevermind trafiła na pierwsze miejsca list przebojów, okazując się jedną z najlepszych płyt lat 90. Utwory takie jak „Come as You Are” czy „Lithium” stały się bardzo popularne, zaś „Smells Like Teen Spirit” uważany jest za hymn pokolenia lat 90. i zaliczany do najbardziej znanych rockowych utworów. Na liście najlepszych utworów wszech czasów zajął on 9 miejsce, a płyta Nevermind uważana jest za 17 najlepszą płytę w historii muzyki rozrywkowej wg Magazynu Rolling Stone.
24 lutego 1992 roku Kurt Cobain ożenił się z wokalistką grupy Hole, Courtney Love. Od tego momentu nasiliły się problemy lidera zespołu związane z nadużywaniem narkotyków. W tym klimacie powstała trzecia i ostatnia płyta długogrająca tria zawierająca premierowy materiał In Utero, wydana przez wytwórnię DGC w 1993 roku. Przed samym wydaniem albumu zespół miał spore problemy z wytwórnią, która domagała się muzyki o bardziej komercyjnym brzmieniu. Kurt Cobain oświadczył: ‘Dorosłym się to nie podoba’, mając na myśli pracowników wytwórni. In Utero była dość jednoznaczną odpowiedzią na wcześniejsze zarzuty o komercję. Płyta stała się jednak od razu hitem debiutując na liście Billboardu, a do dziś sprzedano w samych Stanach Zjednoczonych ponad 6 milionów jej egzemplarzy. Szczególnie cenionym utworem okazał się pierwszy singel z tego albumu - „Heart-Shaped Box” - do którego stworzono psychodeliczny teledysk. Od 1993 roku stan psychiczny Kurta Cobaina zaczął się gwałtownie pogarszać.
Przed ostatecznym rozpadem zespół zdążył zatrudnić drugiego gitarzystę Pata Smeara, by wspomógł Nirvanę na koncertach. Niedługo potem Nirvana nagrała płytę live - MTV Unplugged in New York - która zawierała piosenki wykonane w wersjach akustycznych. Uznano ją za jednen z najlepszych albumów wydanych w 1994 roku. Grupa zakończyła działalność po śmierci Kurta Cobaina 5 kwietnia 1994 roku.
Pozostali członkowie Nirvany kontynuują swe kariery muzyczne z różnym powodzeniem. Dave Grohl założył swój własny zespół Foo Fighters, który odnosi niemałe sukcesy. Całkiem niedawno Grohl wziął udział w projekcie muzycznym - Probot. W ten sposób spełniło się największe marzenie tego muzyka - Dave zagrał obok swoich największych idoli m.in. zagrał z Lemmym z grupy Motörhead. Natomiast Krist Novoselic zakładał kapele grające alternatywną muzykę, nie osiągając jednak większych sukcesów. Były to m.in. Sweet 75, oraz Eyes Adrift. W 2006 r. dołączył do zespołu Flipper, którym inspirował się od młodości. Po rozpadzie Nirvany popularność muzyki grunge niestety mocno osłabła, choć, jak to napisał Kurt Cobain, „Grunge umarł, ale żyje w nas” (ang. „Grunge is dead, but lives in us”).
Na koniec dwa utwory z akompaniamentu zespołu:
Grunge jest gatunkiem, który stanowił opozycję wobec sztucznego, elektronicznego brzmienia i wystylizowanego wyglądu grup związanych z nową falą.
Grunge zazwyczaj charakteryzuje się „brudnym” brzmieniem gitar, które są zniekształcone za pomocą takich efektów jak overdrive czy audio feedback. Grunge łączy w sobie elementy hardcore punka oraz heavy metalu, chociaż niektóre zespoły kłady większy nacisk na konkretne brzmienie któregoś z nich. Grunge prezentuje zazwyczaj charakteryzujące się surowym punkowym brzmieniem melodie, oraz ponury nastrój, wyrażany w warstwach lirycznych. Niekiedy utwory są w wolniejszym tempie oraz są bardziej rozbudowane aranżacyjnie, przypominając tym samym konstrukcję podobną do heavy metalu. Na początku lat 90., Nirvana rozpowszechniła format utworu „stop-start”, który stał się konwencją gatunku.
Ponadto grunge charakteryzuje się dość ponurym nastrojem oraz przekazem tekstowym, często naładowanym złością, frustracją, goryczą i ostrą negacją rzeczywistości. Charakterystyczne dla tego stylu są też klimaty autodestrukcji i nienawiści do samego siebie. Skłonności te są czasami wyrażane w tekstach i muzyce pełnej agresji, buntu i ostrych brzmień, czasem wręcz przeciwnie w formie powolnych, naładowanych rezygnacją i zniechęceniem ballad „psychodelicznych”.
Koncerty były znane jako proste, prezentujące wysoki poziom energii występ. Zespoły odrzuciły wysokobudżetowe prezentacje takie jak stosowanie złożonych tablic świetlnych, wybuchy pirotechniczne, i inne efekty wizualne, tak charakterystyczne dla wielu gatunków.
Odzież noszona przez muzyków prezentujących nurt, ogólnie postrzegana była jako „zaniedbana”. Charakterystycznym elementem była koszula flanelowa. Dziennikarz Charles R. Cross stwierdził „Kurt Cobain był zbyt leniwy, aby używać szamponu”, natomiast Jonathan Poneman stwierdził: „To ubranie mimo iż jest takie tanie i trwałe, to jednak jest ponadczasowe. Stanowi też przekór dla krzykliwej estetyki, która istniała w latach 80”.
Twórcami grunge`a są m.in.: Nirvana, Pearl Jam, Alice In Chains.
Na koniec dwa pozostawiam dwa krótkie utwory, które są głównymi przedstawicielami swojego gatunku:
Nowa Fala to termin, który został wymyślony przez szefa wytwórni Sire Records jako określenie na muzykę wydawanych przez nią zespołów punkrockowych – w tym pionierów punk rocka, takich jak Talking Heads czy Television. Następnie nową falą zaczęto nazywać wszystkich wykonawców punkowych i zainspirowanych tą muzyką, którzy wychodzili poza ramy prostego punk rocka w stylu Ramones. Był to więc w istocie synonim terminu post punk. Później używano tych dwóch etykietek do dokonywania podziału w obrębie tej samej grupy artystów: nową falą określano twórczość bardziej popową, post punkiem zaś – bardziej surową.Charakterystyczne dla nich jest użycie instrumentów elektronicznych i niemal tanecznych rytmów. Najbardziej komercyjną postacią nowej fali był nurt zwany new romantic, który na początku lat 80. XX w. z powodzeniem rywalizował z klasycznym disco na klubowych parkietach.
Odmienną estetykę proponowała tzw. zimna fala, charakteryzująca się mrocznym brzmieniem i pesymistycznymi tekstami.
Do głównych twórców nowej fali zalicza się The Cure, Joy Divison oraz Depeche Mode.
Poniżej kilka krótkich utworów z tego gatunku muzycznego:
Punk to agresywna, głośna, szybka, pozbawiona profesjonalnych aspiracji muzyka, która stała się wyznacznikiem młodzieżowej subkultury, odrzucającej zarówno styl życia hipisów, jak i bywalców dyskotek. Była buntem przeciwko estetyce ówczesnego rocka. Twórcy punkowi ostentacyjnie uprościli wykonywaną muzykę, odrzucili rozbudowane aranżacje, a scenicznemu blichtrowi przeciwstawili niedbały wizerunek.
W warstwie ideologicznej punk był wyrazem sprzeciwu wobec wszelkiej władzy, instytucji, autorytetów. Media chętnie przedstawiały ten ruch jako groźny dla porządku społecznego, nie dostrzegając jego konstruktywnego przekazu: wiele punkowych zespołów w swoich tekstach apelowało o tworzenie alternatywnego świata, opartego na zasadach wolności i sprawiedliwości podziału dóbr. Ważna dla tego ruchu była etyka tzw. DIY, która w luźnym tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza tyle co ,,Zrób to sam", propagująca podejmowanie niezależnych inicjatyw zamiast korzystania z usług korporacji.
Członkowie subkultury punków wyróżniali się wyglądem, na który składały się: postawione, często jaskrawo ufarbowane włosy, czarne, skórzane kurtki nabijane ćwiekami i wysokie, sznurowane buty. Uczestnicy koncertów muzyki punkowej wykonywali pogo - formę grupowego tańca, sprawiającego wrażenie chaotycznego, transowego podskakiwania. W toku rozwoju gatunku twórcy zaczęli czerpać m.in. z muzyki funkowej czy z afrykańskich rytmów, a część zespołów weszła do głównego nurtu muzyki popularnej.
W Polsce w latach 80. XX w. punk wiązał się z walką przeciwko systemowi komunistycznemu, a w latach 90. doprowadził do powstania prężnej sceny alternatywnej z własnymi wytwórniami (Nikt Nic Nie Wie, Antena Krzyku), pismami, koncertami i festiwalami.
Najbardziej znanymi grupami są: Sex Pistols, Ramones, Offspring oraz Green Day.
Poniżej do odsłuchania utwory Sex Pistols oraz Green Day.
Ambient to awangardowy gatunek muzyki elektronicznej, powiązany z poszukiwaniami współczesnej muzyki poważnej oraz rocka, wyróżniający się oparciem kompozycji nie na rytmie, lecz na tzw. plamach dźwiękowych. Utwory tego typu nie rozwijają melodii, lecz operują luźną strukturą i subtelnymi zmianami barwy dźwięku. Oszczędność zbliża ambient do minimalizmu muzycznego.Z kolei wykorzystywanie elektronicznie przetworzonych dźwięków z otoczenia wskazuje na związki z muzyką konkretną. Ambient to najczęściej muzyka spokojna, relaksacyjna. Brian Eno tak opisywał swoje odkrycie muzyki ambient: W styczniu 1975 roku miałem wypadek samochodowy. Nie byłem ciężko ranny, ale musiałem leżeć w łóżku na wznak i byłem unieruchomiony. Moja przyjaciółka, Judy Nylon, odwiedziła mnie wtedy i przyniosła płytę z XVIII-wieczną muzyką na harfę. Kiedy już wyszła, z wielkim trudem nastawiłem płytę i położyłem się z powrotem. Okazało się, że wzmacniacz nastawiony był na minimalną głośność i jeden kanał był kompletnie głuchy. Ponieważ nie miałem siły, by się podnieść i wyregulować głośność, dźwięki dochodzące z głośnika były na granicy słyszalności. Wtedy zdałem sobie sprawę, iż można słuchać muzyki w zupełnie inny sposób: traktować ją jako element otoczenia, w ten sam sposób, co kolor światła i dźwięk deszczu.
Ambient w wersji komercyjnej używana jest jako tło w przestrzeniach publicznych, np. hotelach czy samolotach.
Do głównych twórców ambientu zalicza się Brian`a Eno, Klaus`a Schulze oraz Biosphere.
Poniżej przedstawiam przykładowe utworu ambientu:
