Bob Marley

Bob Marley to legenda światowej muzyki. Wokalista, gitarzysta i twórca niezapomnianych utworów takich jak choćby "Exodus", "Iron Lion Zion", "No Woman, No Cry" czy "One Love" [umieszczone na końcu posta].
Robert Marley urodził się w lutym 1945 roku. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (którego wokalista nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką.
Po śmierci ojca rodzina przeniosła się do Kingston, gdzie zamieszkała w dzielnicy slumsów. Bob Marley w wieku 14 lat rzucił szkołę, znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku wokalista nagrał debiutancki singiel "Judge Not".
Wczesne nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown. W tym czasie zaczął krystalizować się skład The Wailers - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya.
Bob Marley stał się pierwszą wielką gwiazdą, która pochodziła z kraju Trzeciego Świata. Jego utwory, przesycone rewolucyjnymi treściami, trafiały do milionów zbuntowanych słuchaczy na całym świecie.
W lipcu 1977 roku artysta odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Rana nie została do końca zaleczona. Przekonania religijne sprawiły, że Marley nie chciał zgodzić się na amputację zakażonego palca u nogi (rastafarianie głoszą jedność ciała, uważając, że amputacja jest grzechem). Wkrótce u muzyka wykryto nowotwór skóry. Niebawem pojawiły się przerzuty na inne organy. W 1980 roku Marley zasłabł w nowojorskim Central Parku. Okazało się, że zaatakowane zostały płuca, żołądek i mózg.
Ostatnie dni życia król reggae chciał spędzić na rodzinnej Jamajce. Jego stan był tak poważny, że z Niemiec zdołano go przewieźć tylko do Miami na Florydzie. Tam zmarł w szpitalu 11 maja 1981 roku w wieku 36 lat. Został pochowany w krypcie w Nine Miles, niedaleko rodzinnej wioski. Do grobowca włożono mu gitarę, Biblię i marihuanę.

Reggae

Reggae, o którego początkach możemy mówić wraz z początkiem działalności artystycznej Boba Marleya (początek lat 60. XX wieku) jest gatunkiem pod względami wyjątkowym. Uniwersalne przesłanie, jakie za sobą niesie lub raczej, do czasu komercjalizacji gatunku, niosło jest wynikiem połączenia 3, jak do tamtej pory myślano, niewspółistniejących wpływów; w swoich utworach Bob Marley łączył idee chrześcijańskie i pacyfistyczne wraz z postulatami równości rasowej, a pod względem muzycznym etnicznej muzyki jamajskiej z inspiracjami r'n'b i rdzennych brzmień afrykańskich. Gatunek ten, będący śpiewną melorecytacją o prostym, powtarzającym się rytmie cechuje się ponadto charakterystycznym pogłosem dźwięków basowych i nieskomplikowaną melodią.
Pod koniec szczytowego okresu popularności gatunku (lata 70. ubiegłego stulecia) zaczęły powstawać, mniej lub bardziej różniące się od macierzystego nurtu, podgatunki muzyki reggae. Wśród nich za najważniejszy uchodzi dancehall. W porównaniu z klasycznym reggae dancehall ma o wiele szybsze tempo i mniej skomplikowany przekaz. W kontraście do reggae służy przede wszystkim do tańca.
Chociaż gatunek ten powstał na Jamajce i ma niezaprzeczalne korzenie afrykańskie, to wśród jego twórców można wymienić też artystów europejskich, jak np. polski zespół Izrael.
Różnice w brzmieniu dancehallu można zauważyć słuchając utworów "Soul Rebels" Boba Marleya oraz "My yes & my no Anthony'ego B.

Folk

Folk, jest gatunkiem muzycznym funkcjonującym od początku lat 60. ubiegłego stulecia. Czerpie przede wszystkim z tradycji ludowej, jednak nadaje jej formę współczesną. Gatunek ten cechuje, niespotykany do tej pory, autentyczny, szczery przekaz nienastawiony na przekaz komercyjny. Obecnie folk wykształcił dwa, niezależnie rozwijające się nurty: twórczość wprost odnosząca się do ludowej tradycji muzycznej danej społeczności oraz twórczości kreatywnie ją przekształcającą (urban folk, neofolk, anti-folk...).
Z gatunkami folkowymi powiązane jest pojęcie protest songu - rodzaju piosenki z tzw. nurtu muzyki niezaangażowanej (do której, z definicji, przynależy folk), wyrażającej sprzeciw wobec zjawiskom społecznym lub politycznym (niesprawiedliwości społecznej, wojnie, globalizacji...).
Za pierwszą polską piosenkę z nurtu protest song uznaje się "Dziwny jest ten świat" Czesława Niemena, którego fragment zamieszczono poniżej.

The Beatles

The Beatles to legendarny brytyjski zespół rockowy, w najsłynniejszym składzie: John Lennon, Paul McCartney, George Harrison, Ringo Starr.
 W 1957 r. w Liverpoolu muzyk John Lennon założył The Quarrymen. Wkrótce dołączyli do niego Paul McCartney oraz George Harrison. Nowy członek grupy, Stuart Sutcliffe, zaproponował nazwę „The Beatles”. W ten sposób chciał oddać hołd The Crickets, którzy przez pewien czas grali jako The Beatals. Do Beatlesów dołączył Pete Best, perkusista. W 1961 r. powstał pierwszy singiel zespołu, „My Bonnie”. Producent EMI, George Martin, nalegał na znalezienie kogoś na miejsce Besta, który według niego nie pasował do grupy. The Beatles rozpoczęli współpracę z Richardem Starkey’em, znanym później jako Ringo Starr. W tym czasie powstały single „Please Please Me” i „From Me To You”. Jednak dopiero po wystąpieniu grupy w telewizyjnym programie „People and Places” w kulturze pojawiło się zjawisko nazwane Beatlemanią.
W 1963 r. Beatlesi dali szereg koncertów w Wielkiej Brytanii, przeciwko którym protestowała władza, uważając je za niebezpieczne. Ukazał się debiutancki album „Please Please Please”, a wkrótce potem „With The Beatles”. W 1964 r. zespół udał się w trasę koncertową do Stanów Zjednoczonych, gdzie ich płyty były równie popularne, co na Starym Kontynencie. The Beatles koncertowali też w Danii, Hong Kongu, Nowej Zelandii i Australii. Pod koniec roku światło dzienne ujrzała płyta „Beatles For Sale”. Popularność Beatlesów rosła, coraz większe było też niezadowolenie konserwatywnych grup religijnych. Po ukazaniu się sławnego wywiadu z Johnem Lennonem, który określił Beatlesów jako sławniejszych od Jezusa, w Stanach Zjednoczonych zaczęto palić ich płyty.
W 1967 r. grupa wydała przełomowy w swojej historii album „Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”, który potem określono jako podwaliny rocka progresywnego. W tym samym roku umarł menedżer i przyjaciel zespołu, Epstein. Od tego momentu zaczął się powolny rozkład The Beatles. Muzycy szukali oparcia w religii Wschodu i medytacji. Doprowadziło to także do eksperymentów muzycznych, czego owocem był tzw. „Biały Album”. W 1969 r. grupa rozpoczęła pracę nad dokumentalnym filmem „Let It Be”. Taki tytuł miała też ostatnia płyta zespołu. W 1970 r. muzycy rozpoczęli kariery solowe. W 1980 r. John Lennon został zamordowany. Pozostali Beatlesi nagrali dedykowaną Johnowi piosenkę „All Those Years Ago”.

Jimi Hendrix

Jimi Hendrix (właściwie: James Marshall Hendrix, ur. 27 listopada 1942 roku w Seattle, zm. 18 września 1970 roku w Londynie) - wokalista, kompozytor, autor tekstów. Uznawany za najwybitniejszego gitarzystę wszechczasów. Hendrix urodził się w ubogiej rodzinie pochodzenia afrykańsko-indiańskiego. Sam nauczył się grać na gitarze. Do roku 1966 występował w różnych zespołach, zaskakując doprowadzoną do perfekcji grą na gitarze. Pod koniec 1966, dzięki Chasowi Chandlerowi (basisty The Animals) Hendrix tworzy swój własny zespół, "The Jimi Hendrix Experience", który wraz z Hendrixem tworzyli dwaj muzycy, o zacięciu muzycznym z pograniczu rocka i jazzu: Noel Redding i John  Mitchell. Ich pierwszy singiel, nagrany w  1966, zawierał opracowanie dramatycznej ballady "Hey Joe" Billy'ego Robertsa. Utwór spotkał się z dobrym przyjęciem słuchaczy i krytyków i okazał się  pierwszym poważniejszym sukcesem. Następne nagrania ugruntowały pozycję zespołu, a zwłaszcza Hendrixa. W 1969 Hendrix tworzy nowy zespół - "Band Of Gypsys". Rok później dołącza do Erica Baurdona i grupy War. 18 września 1970 roku po koncercie w klubie Ronniego Scotta w Londynie, Jimi Hendrix umiera odurzony narkotykami i alkoholem. Do dziś uznawany jest za najwybitniejszego muzyka rockowego w historii.

Poniżej: "Manic Depression", "Midnight Lighting" i "Pali Gap".

Rock

Rock, kierunek w muzyce rozrywkowej powstały około roku 1960, jest w istocie zbiorem zróżnicowanych zjawisk muzycznych. Ich wspólnym spoiwem jest obecność na pierwszym planie gitary (zazwyczaj jest to gitara elektryczna), a także dość szablonowy skład zespołu, na który składa się: jedna (rzadziej dwie) gitary, gitara basowa i perkusja.
Pierwotne utwory cechował optymizm i rytmiczność, które z biegiem rozwoju gatunku przyjął ostre, szorstkie brzmienie z licznymi i długimi solówkami gitarowymi, wpływami Dalekiego Wschodu i jazzu. Można było także zaobserwować teksty nacechowane ideologicznie (m.in. holenderski The Ex). Rock stał się narzędziem popkultury hipisowskiej, nośnikiem wartości anarchistycznych i buntu.
Chronologicznie powstałe podgatunki rocka:

• hard rock - powstała na przełomie lat 60. i 70. bardziej agresywna, ostrzejsza odmiana rocka.
• glam rock - szczególnie popularny w końcówce lat 70. i latach 80. nurt, szczególną rolę przypisujący nie samej muzyce (w której zaobserwować można było nawiązania do popu), a ceremoniałowi - spektakularnej oprawie koncertów, kostiumów, budowaniu odpowiednich nastrojów; wraz ze zjawiskiem glam rocka rozpoczęła się epoka koncertów odgrywanych na stadionach.
• indie rock (lub częściej: rock alternatywny) - powstały w połowie lat 80., dziś przeżywający renesans podgatunek rocka charakteryzujący się odejściem od korzystania z usług wytwórni komercyjnych. Pod względem stricte muzycznym rock alternatywny cechuje się bardzo energicznym brzemieniem i melodyjnością utworów.

Poniżej: najnowszy (wydany pośmiertnie) utwór "Somewhere" Jimiego Hendrixa