Reggae, o którego początkach możemy mówić wraz z początkiem działalności artystycznej Boba Marleya (początek lat 60. XX wieku) jest gatunkiem pod względami wyjątkowym. Uniwersalne przesłanie, jakie za sobą niesie lub raczej, do czasu komercjalizacji gatunku, niosło jest wynikiem połączenia 3, jak do tamtej pory myślano, niewspółistniejących wpływów; w swoich utworach Bob Marley łączył idee chrześcijańskie i pacyfistyczne wraz z postulatami równości rasowej, a pod względem muzycznym etnicznej muzyki jamajskiej z inspiracjami r'n'b i rdzennych brzmień afrykańskich. Gatunek ten, będący śpiewną melorecytacją o prostym, powtarzającym się rytmie cechuje się ponadto charakterystycznym pogłosem dźwięków basowych i nieskomplikowaną melodią.
Pod koniec szczytowego okresu popularności gatunku (lata 70. ubiegłego stulecia) zaczęły powstawać, mniej lub bardziej różniące się od macierzystego nurtu, podgatunki muzyki reggae. Wśród nich za najważniejszy uchodzi dancehall. W porównaniu z klasycznym reggae dancehall ma o wiele szybsze tempo i mniej skomplikowany przekaz. W kontraście do reggae służy przede wszystkim do tańca.
Chociaż gatunek ten powstał na Jamajce i ma niezaprzeczalne korzenie afrykańskie, to wśród jego twórców można wymienić też artystów europejskich, jak np. polski zespół Izrael.
Różnice w brzmieniu dancehallu można zauważyć słuchając utworów "Soul Rebels" Boba Marleya oraz "My yes & my no Anthony'ego B.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz