Disco Polo

               Disco Polo jest gatunkiem muzycznym, który powstał w Polsce na przełomie lat 90. XX w. Gatunek wywodzi się z muzyki granej na weselach i zabawach przez specjalne zespoły z repertuarem piosenek ludowych i weselnych. Ścieżką wokalną był najczęściej melodramatyczny tekst o nieszczęśliwej miłości lub także często tekst o charakterze prześmiewczym. Oprócz tego duży wpływ na powstanie tego gatunku miały popularne w latach 80. w Europie, także w Polsce podgatunki muzyki disco - italo disco i euro disco oraz w pewnym stopniu wykonawcy muzyki dyskotekowej z krajów byłego Związku Radzieckiego.
               Pierwszy zespół będący przedstawicielem tego gatunku – Bayer Full, powstał 19 listopada 1984 roku, natomiast drugi zespół będący przedstawicielem tego gatunku - Top One powstał w 1986 roku i obydwa zespoły stały się jednymi z pionierów tejże muzyki. Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku powstawały takie zespoły jak Akcent, Atlantis, Boys i Fanatic oraz powstała w 1990 roku pierwsza oficjalna wytwórnia nagrywająca płyty z muzyką disco polo - Blue Star. Głównymi ośrodkami muzyki chodnikowej, a później disco polo był Białystok i inne miasta leżące na Podlasiu (właśnie z tej części Polski pochodzi większość artystów gatunku) oraz Żyrardów i Sochaczew koło Warszawy. Jedną z najbardziej znanych piosenek wywodzących się z tego gatunku było Mydełko Fa nagrane w 1991 roku przez Marka Kondrata i Marlenę Drozdowską, która miała być pastiszem tej muzyki, ale stała się wielkim przebojem i przyczyniła się ona do popularności tego gatunku.

            Pomysłodawcą nazwy disco polo, stworzonej w 1993 roku na podobieństwo italo disco (włoski styl muzyczny z początku lat 80. XX w.), był Sławomir Skręta, właściciel wytwórni płytowej Blue Star z Reguł koło Warszawy. Nazwa ta szybko stała się popularna i skutecznie wyparła poprzednią nazwę "muzyka chodnikowa". W pierwszej połowie lat 90. muzyka ta stała się zjawiskiem masowym, choć prawie nieobecnym w mediach. Nagrywane poza oficjalnym obiegiem kasety magnetofonowe i płyty kompaktowe osiągały ogromne nakłady. 29 lutego 1992 odbyła się Gala Piosenki Chodnikowej i Popularnej poświęcona temu nurtowi muzyki transmitowana przez TVP 1.

           W połowie lat 90. disco polo znalazło miejsce w programach telewizyjnych i audycjach radiowych w Radiu Eska. Disco polo było w tamtym okresie także obecne w stacji telewizyjnej Polonia 1 wówczas będącej siecią lokalnych stacji w większych aglomeracjach miejskich oraz w TV Polonia. W innych mediach muzyka ta w tym czasie była prawie w ogóle nieobecna i uznawana przez media głównego nurtu za symbol kiczu i prymitywizmu.Pod koniec lat 90. XX wieku (od 1998 roku do 2001 roku) nastąpił przesyt tej muzyki i gwałtowny spadek sprzedaży kaset magnetofonowych i płyt CD disco polo o ok. połowę, przy jednoczesnym wzroście zainteresowania polską muzyką pop, rock i hip-hop oraz zagraniczną muzyką hip-hop, dance i muzyką elektroniczną. W tym samym czasie z anteny Radia Eska, telewizji Polonia 1 i TV Polonia zostały zdjęte programy poświęcone tej muzyce.

           W latach 2002–2007 niektóre zespoły kontynuowały swoją działalność (jak np. Toples lub Weekend). W tym okresie zespoły wydawały nawet swoje nowe płyty, jednak na skutek braku istnienia w tym czasie gatunku w ogólnokrajowych mediach nie przyniosły one popularności. W 2007, po pięciu latach przerwy muzyka ta ponownie zagościła na ekranach telewizyjnych za sprawą stacji iTV, która codziennie emituje program pt. „Discostacja”. Oprócz tego promocja odbywa się w Internecie za sprawą dwóch rozgłośni internetowych z nią powiązanych. Od tego roku zespoły zaczęły ponownie grać koncerty, których liczba z każdym rokiem wzrastała i ponownie zaczęto sprzedawać płyty, przez co zespoły zaczęły znów przynosić zyski. Od tamtego czasu muzyka disco polo znajduje się na fali wznoszącej i znajduje coraz więcej sympatyków oraz słuchaczy.

Na koniec hit ostatnich lat ,,Ona tańczy dla mnie" oraz wydany przed dwoma dniami utwór zespołu Mig pt. ,,Słodka wariatka", a na uzupełnienie Czadoman w utworze ,,Kochane Panie".

ABBA

             ABBA to szwedzki zespół muzyczny działający w latach 1972-1982, którego szczyt popularności przypada na lata siedemdziesiąte i początek lat osiemdziesiątych XX stulecia. Powszechnie uznawany za najwybitniejszy zespół tworzący kanon muzyki pop XX wieku, choć uznanie nadeszło dopiero w połowie lat 90.
              Zespół utworzyli w 1972 Björn Ulvaeus, Benny Andersson, Agnetha Fältskog i Anni-Frid (Frida) Lyngstad stanowiący dwa małżeństwa (A. Fältskog i B. Ulvaeus 1971-1978 (separacja), 1980 (rozwód), A. Lyngstad i B.Andersson 1978-1981). Nazwa zespołu, przyjęta w 1974, stanowi akronim pierwszych liter imion jego członków.
             Ważną osobą w historii zespołu był Stig Anderson, przedsiębiorczy menadżer zespołu, architekt jego międzynarodowego sukcesu, a także autor tekstów do niektórych piosenek w początkowym okresie.
              Pierwszy wielki przebój tego zespołu to „Waterloo”, którą to piosenką grupa zdobyła Grand Prix na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1974 roku w Brighton w Zjednoczonym Królestwie. W 2005 to właśnie ta piosenka została też uznana przebojem 50-lecia konkursu. Zespół, występując jako Björn, Benny, Agnetha & Annifrid, próbował swoich szans w eliminacjach do Eurowizji również rok wcześniej, tj. w 1973 roku, ale propozycja „Ring Ring” zajęła w szwedzkiej preselekcji 3. miejsce.
               Późniejsze przeboje to m.in. „S.O.S.”, „Mamma Mia”, „Knowing Me, Knowing You”, „Take A Chance On Me”, „Chiquitita”, „Fernando”, „I Do, I Do, I Do, I Do, I Do”, „Hasta Manana”, „Thank You For The Music”, „The Winner Takes It All” i „One Of Us”. Za sztandarowy przebój zespołu uznaje się „Dancing Queen”, który jako jedyny singel dotarł do pierwszego miejsca listy przebojów amerykańskiego magazynu muzycznego Billboard.
             Po rozwodach obu par oraz wskutek coraz mniej zbieżnych interesów zawodowych, zespół rozpadł się w 1982 roku.

Na zakończenie dwie sztandarowe piosenki szwedzkiego zespołu.

Disco

          Disco to gatunek muzyczny, którego początki sięgają lat. 70 XX w. Jest to muzyka taneczna, czerpiąca w dużej mierze z funku. Przeznaczona była głównie do klubów muzycznych, zyskała też popularność w radiu i filmie (np. Gorączka sobotniej nocy).Pozbawiona ambicji innych niż dostarczanie dobrej zabawy i barwnego widowiska, często jest uznawana za kiczowatą. postrzega się ją też jako zjawisko kultowe, a do jej estetyki (futra, cekiny, spodnie ,,dzwony", fryzury w stylu afro) odwołują się dziś muzycy klubowi, tworzący remiksy najbardziej znanych utworów tego nurtu.
          Dzięki muzyce disco dużą popularność zdobyła muzyka elektroniczna. Niektóre elementy stylu disco zostały zaadaptowane przez grupy spoza tego kręgu m.in. ABBA, The Rubettes i inne. Nawet tacy artyści rockowi, jak The Rolling Stones, Kiss czy Rod Stewart nagrali piosenki i płyty w tym stylu. Disco miało wpływ na powstanie muzyki rap, Euro disco, Italo disco, disco polo oraz na początki house i techno.
          Muzykę dyskotekową do perfekcji doprowadził zespół Bee Gees, którego okres największej popularności (koniec lat 70.) zbiegł się ze szczytem dyskotekowego szału. Muzyka disco była jednym z elementów subkultury disco, dominującej w młodzieżowej kulturze masowej tamtych czasów.

Na pożegnanie ABBA i Dancing Queen oraz Bee Gees w utworze Too Much Heaven.

Funk

Funk, gatunek pokrewny do soulu powstał w połowie lat 60. ubiegłego stulecia. Podobnie i on wiązał się z emancypacją czarnoskórej ludności amerykańskiej. Miał afrykańskie korzenie i, podobnie jak r'n'b charakteryzował się niezwykle energetycznym rytmem. W toku ewolucji gatunku funk zaczął nawiązywać do jazzu i rocka; zaczęto także eksperymentować z użyciem muzyki elektronicznej. Z muzyki funkowej z czasem powstały style tańca ulicznego, np. hip-hop. Do najwybitniejszych twórców muzyki funkowej zalicza się Jamesa Browna oraz Kool & The Gang.

Heavy metal

Heavy metal, gatunek, który powstał pod koniec lat 60. ubiegłego stulecia jest w rzeczywistości gatunkiem, który wyewoluował z hard rocka.  Do dziś oba terminy bywają używane zamiennie. Ciężko wskazać znaczące różnice między tymi dwoma rodzajami ostrej, gitarowej muzyki. W założeniu heavy metal miał brzmieć ciężej i potężniej od hard rocka, jednak często rzeczywistość jest inna. W odróżnienie do rocka od gitary w heavy metalu ważniejsza jest perkusja i gitara basowa. Co więcej heavy metalowi wokaliści wykształcili charakterystyczny dla nich sposób śpiewania - począwszy od, przypominających operę, modulowanie głosów, przez ostry krzyk, na gardłowym pomrukiwaniu (tzw. growl) skończywszy. Heavy metal jest gatunkiem traktującym de facto dowolną tematykę. Wśród utworów można odnaleźć te opisujące problemy społeczne, polityczne, ale też katastroficzne wizje, subiektywny, pesymistyczny opis rzeczywistości, fascynację okultyzmem, nawiązania mitologiczne. Do najważniejszych twórców heavy metalowych zalicza się Iron Maiden i Metallica, których wybrane dzieła przedstawiono poniżej.