Jazz

     Jazz po raz pierwszy pojawił się na południu Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku. To bardzo ważny moment w historii  -  dokonała się wielka fuzja ludowych pieśni murzyńskich z elementami muzyki europejskiej. Kolebką jazzu był Nowy Orlean, ale nurt ten szybko znalazł zwolenników w Nowym Jorku, chicagowskich kabaretach i Kalifornii.
     Skład instrumentalny orkiestr jazzowych zmieniał się od wczesnych zespołów dętych po klasyczną kombinację kornetu, klarnetu, puzonu, gitary lub bandżo, kontrabasu lub tuby oraz perkusji - składu charakterystycznego dla nowoorleańskich bandów lat dwudziestych i trzydziestych. Fortepian lub pianino wprowadzone zostały dopiero wówczas, gdy jazz trafił do sal tanecznych całego świata. Saksofon pojawiał się z rzadka, uważany był przede wszystkim za atrybut zespołów grających tak zwany jazz chicagowski.
     Podstawowym założeniem muzyki jazzowej jest improwizacja zarówno całego zespołu, jak i samego solisty. Na początku kornecista lub trębacz koncentrowali się jedynie na linii melodycznej utworu, zaś utrzymanie rytmu pozostawiali reszcie zespołu. Integralną częścią były także popisy solistów na trąbce, klarnecie lub puzonie.
     Z czasem sztuka improwizacyjna uległa przeobrażeniom. Za utrzymanie rytmu odpowiedzialne stały się fortepian, kontrabas oraz perkusja, muzycy zaczęli swobodniej podchodzić do zbiorowych improwizacji, wzrosła też liczba popisów solowych, do dnia dzisiejszego stanowiący wyróżnik jazzu spośród innych gatunków muzycznych. W niezwykle popularnej w Stanach Zjednoczonych muzyce jazzowej wyodrębniło się kilka nurtów: swing, be bop, cool bop i progressive, niosące zmiany w kompozycji, harmonii czy instrumentarium. Popularność zyskał także bardzo żywotny jazz rock i nu jazz, zaliczany dziś do nurtu muzyki chillout.
     Twórcami jazzu są: Louis Armstrong, Billie Holiday, Miles Davis, Jan Ptaszyn Wróblewski, Urszula Dudziak i Tomasz Stańko.

     Na zakończenie Louis Armstrong w utworze "What a Wonderful World".