piątek, 27 lutego 2015

Elvis Presley

     Elvis Aron Presley urodził się 8 stycznia 1935 roku jako jeden z braci bliźniaków. Drugi z chłopców urodził się martwy. Początkowo rodzina Presley'ów mieszkała w miejscowości Tupelo w stanie Missisipi, jednak gdy chłopiec miał kilkanaście lat przeniosła się do nowo budowanego osiedla w Memphis w Tennessee. To właśnie tutaj, przyszły król rock'n'rolla, po raz pierwszy zetknął się z muzyką, którą ukochał na całe życie. Swą wrażliwość artystyczną kształtował w czarnych dzielnica Memphis, głównie na Beale Street, gdzie rozbrzmiewały blues oraz muzyka gospel. Z czasem stworzył swój oryginalny styl będący połączeniem tych właśnie gatunków z muzyką country.
     W roku 1953, pracując jako kierowca ciężarówki w firmie Crown Electric Company, Elvis postanowił nagrać płytę, która miała być prezentem urodzinowym dla jego matki. Pewnego  dnia w przerwie na lunch wybrał się więc do wytwórni Sud Records, aby zarezerwować sobie prawo do nagrania dwóch utworów. Wówczas nikt jeszcze nie zwrócił na niego uwagi, jednak gdy powrócił na studia w roku 1954, właściciel wytwórni, Sam Philips, podjął się wydania oraz promocji singla z utworem "That's All Right Mama", przy nagrywaniu któremu przyszłemu gwiazdorowi akompaniowali basista Bill Black oraz gitarzysta Scotty Moore.
     Początkowo właściciele stacji radiowych nie wiedzieli, jak zakwalifikować nowe, bez wątpienia interesujące nagrania Elvisa Presley'a. Specjaliści od muzyki pop widzieli w nich zbyt wiele elementów country, podczas gdy eksperci od country uważali, iż jest to muzyka charakterystyczna dla czarnych. Co do jednego nie było żadnych wątpliwości - zmysłowy głos i śmiały styl Elvisa Presley'a zwracały uwagę i przemawiały do wrażliwości słuchaczy. Gdy radio WHBQ w Memphis rozpoczęło nadawanie "That's All Right Mama" oraz "Blue Moon of Kentucky", natychmiast sprzedano 7 tysięcy egzemplarzy płyty z tymi utworami.
     W latach 1954-55 Presley towarzyszył występom takich gwiazd, jak Carl Perkins czy Johnny Cash, wywołując na publiczności piorunujące wrażenie. Jego sylwetka, ciemne włosy, natchniony głos oraz zmysłowy taniec bioder potrafiły wprawić młode dziewczęta w ekstazę. Władze oraz rodzice na próżno protestowali, a nawet próbowali wycofać z rynku płyty Presley'a. Już w roku 1956 Elvis był największą gwiazdą muzyki pop. Jego pierwszy longplay zatytułowany "Elvis Presley", który zawierał pięć utworów nagranych w wytwórni Sun, dostał się na pierwsze miejsca amerykańskich list przebojów, podobnie jak kolejny krążek - "Elvis" z takimi hitami jak "Heartbreak Hotel", "Blue Suede Shoes", "Hound Dog" i "Love Me Tender".
     Ed Sullivan, najsłynniejszy amerykański prezenter telewizyjny, początkowo traktował wschodzącą z pobłażaniem. Wreszcie jednak zmuszony był uznać charyzmę młodego piosenkarza i zaprosił go do udziału w swoim programie. Sulivan postanowił pokazać Presley'a od pasa w górę, aby w ten sposób uchronić amerykańską przed "niemoralnym" obrazem falujących bioder. Szacuje się, że program Sullivana oglądało ok. 52 miliony widzów.
     W roku 1955 Presley podpisał kontrakt z "Pułkownikiem" Tomem Parkerem, który przez wiele lat pracował jako jego menadżer i opiekun. Parker był utalentowanym biznesmenem i to jemu w dużej mierze artysta zawdzięczał wielką karierę. Jednak zmuszony był zapłacić za nią wysoką cenę. Uważa się bowiem, że Parker - wyłącznie dla korzyści finansowych - skłaniał Presleya do przyjmowania ról w niemających wartości artystycznej w filmach i nagrywania piosenek schlebiającym tanim gustom, wypaczając jego wizerunek sceniczny. Każdy producent mógł wynająć Elvisa, aby zagrał w jego filmie, w rezultacie czego artysta wystąpił w 31 żenujących produkcjach, na przykład: "King Creole" w 1958 roku i "Girls, Girls, Girls" w 1962 roku.
     W szczytowym momencie swojej kariery, w latach 1958-60, Presley spędził dwa lata w amerykańskiej armii, co nie przeszkodziło mu w nagrywaniu kolejnych hitów. z tamtych czasów pochodzą utwory "Don't", "Jailhouse Rock", "Hardheaded Woman" i "It's Now Or Never". Elvis królował na listach przebojów aż do roku 1962, kiedy na scenie pojawił si zespół "The Beatles", którego muzycy zresztą pozostawali pod wpływem króla rock'n'rolla.
     Przez cały czas trwania swej kariery Presley bił jeden rekord za drugim. W zestawieniach hitów tygodnika "Billboard" znalazło się aż 194 jego singli, które królowały na pierwszych miejscach  listy przebojów aż przez 80 tygodni - 17 z nich zdobyło pierwsze miejsce.  Presley'a stopniowo obniżała loty, ale wierni fani z niecierpliwością oczekiwali na każdą nową płytę. Artysta czternaście razy nominowany był do nagrody Grammy w różnych kategoriach. Udało mu się zdobyć trzy.
     Za szczytowy moment w karierze Elvisa Presley'a uważa się rok 1968. Gwiazdor powrócił wówczas na scenę występując w programie telewizyjnym "Elvis", który uważa się za jeden z najznakomitszych popisów artysty. We wczesnych latach siedemdziesiątych z wielkim powodzeniem występował w Las Vegas w Nevadzie i brał udział w tournée po całych Stanach Zjednoczonych.
     Jednak życie osobiste artysty nie układało się: w roku 1973 rozwiódł się ze swoją żoną Priscillą, narastały też problemy zdrowotne. Wielokrotne zapalenia płuc i wątroby, coraz częściej leczone w szpitalu, doprowadziły do uzależnienia od środków przeciwbólowych. Elvis zażywał również pigułki odchudzające. Pomimo słabej kondycji fizycznej Presley prowadził intensywny tryb życia, a nieustający stres związany z występami i podróżami, musiał ostatecznie odbić się na zdrowiu. 16 sierpni 1977 roku Elvisa Presley'a znaleziono nieprzytomnego w jego posiadłości Graceland. Krótko potem zmarł w wyniku niewydolności serca. Miał tylko 42 lata. Sława Elvisa Presley'a przerodziła się po jego śmierci w legendę. W roku 1993 jego wizerunek, jako pierwszej w historii gwiazdy rocka, umieszczono na znaczkach pocztowych. Wielu do dziś nie uwierzyło w śmierć swego bożyszcza, twierdząc iż ją zainscenizował, aby żyć z dala od ludzi. Od czasu pojawiają się sensacyjne doniesienia, że widziano Króla w jakimś sklepiku lub na poczcie w różnych miejscach USA.
     Każdego roku miliony fanów odwiedza Graceland, by złożyć hołd swemu idolowi, kupują tandetne pamiątki i fotografują jego posiadłość. Pomimo całego blichtru, związanego z kultem Presley'a, należy pamiętać, iż był on znakomitym piosenkarzem obdarzonym, naturalnym talentem i charyzmą. Król rock'n'rolla samodzielnie zrewolucjonizował muzykę pop. 

     Na zakończenie Elvis Presley w utworze "That's All Right Mama", "Blue Suede Shoes", "Love Me Tender", "It's Now Or Never" i "Fun in Acapulco".






piątek, 20 lutego 2015

Rock and Roll

     Rock and Roll (rock'n'roll) to pierwszy nurt muzyki młodzieżowej. Pojawił się w latach 50. XX wieku i powstał z inspiracji bluesem, R&B oraz muzyką country. Wyrósł z kultury afroamerykańskiej, ale szybko zyskał popularność wśród białych nastolatków,stających się narzędziem budowania ich pokoleniowej odrębności, symbolem buntu wobec tradycyjnych wartości i motorem powstania subkultur. Przyczynił się też do przełamywania barier rasowych. W rozprzestrzenieniu się mody na rock and rolla duży udział miał rozwój sieci stacji radiowych i rynku płyt winylowych, odtwarzanych publicznie przy użyciu szaf grających. Podstawowymi instrumentami są: gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa, pianino lub organy i perkusja.
      Twórcami rock'n'rola są m.in.: Billy Haley, Chuck Berry, Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Ritchie Valens.

     Na zakończenie Elvis Presley w utworze "Fun in Acapulco".

 

piątek, 13 lutego 2015

Madonna

     Madonna Louise Veronica Ciccone urodziła się 16 sierpnia 1958 roku w Rochester w amerykańskim stanie Michigan, jako najstarsza córka średnio zamożnych włoskich emigrantów. Gdy miała sześć lat zmarła jeje matka. Wychowywana w Detroit, Madonna od wczesnych lat pozostawała pod silnym wpływem wykonawców związanych z wytwórnią Motown, takich jak "The Supremes" czy "Martha and the Vandellas". Były to dziewczęce zespoły wokalne,których repertuar składał się przede wszystkim z piosenek o miłości, urozmaiconych podczas występów prostymi elementami tanecznymi.Pierwsze utwory Madonny bez wątpienia miały wiele z niewinnej zmysłowości piosenek wspomnianych wykonawców. Znamienny był również fakt, iż zespoły dziewczęce zdołały przebić się w świecie showbiznesu całkowicie zdominowanym przez mężczyzn.
     Madonna wykazywała nieprzeciętne zdolności artystyczne już w latach szkolnych, nic dziwnego więc, że zdobyła stypendium na kierunek taneczny uniwersytetu w Michigan. Wkrótce jednak porzuciła studia i wyjechała do Nowego Jorku, gdzie została zaangażowana przez dwa znane zespoły taneczne. Podczas występów w Paryżu zdała sobie jednak sprawę z tego, że jej prawdziwym powołaniem jest piosenkarstwo i po powrocie do USA jako wokalistka rozpoczęła współpracę z dwoma zespołami - "Emmi" i "Breakfast Club".
     W roku 1982 zdecydowała się na samodzielną karierę piosenkarską. Jej pierwsze single nagrane dla wytwórni Sire odniosły ogromny sukces, przede wszystkim w amerykańskich dyskotekach. Prosty beztroski tekst oraz rytmiczna muzyka grana na syntezatorach sprawiły, że "Holiday" stał się wzorem muzyki dyskotekowej promującej wśród dziwcząt hedonizm i styl życia oparty przede wszystkim na zabawie. Singiel z utworem "Holiday" został wyprodukowany przez ówczesnego przyjaciela artystki, Johna "Jellybean" Beniteza. W niedługim czasie pojawiły się kolejne przebojowe single - "Borderline" oraz autorski utwór Madonny "Lucky Star" - tym wspomniane utwory znalazły się na pierwszym solowym albumie wokalistki, zatytułowanym po prostu "Madonna".
     W roku 1984 ukazała się jej kolejna płyta "Like a Virgin", sprzedana w zaskakująco wysokim nakładzie. Piosenka tytułowa natomiast, jako pierwszy utwór Madonny, znalazła się na topie amerykańskiej listy przebojów. Bilety na koncerty towarzyszące promocji płyty sprzedały się w zaledwie dwie godziny. Tournée promocyjne obejmowało koncerty w dwudziestu ośmiu miastach Stanów Zjednoczonych i zakończyło się występem w nowojorskiej sali Madishon Square Garden. W popisach scenicznych Madonny ujawnił się jej ogromny temperament oraz zamiłowanie do wymyślnych strojów. Wykonując "Like a Virgin", na przykład, artystka pojawiła się na scenie w jedwabnej sukni ślubnej. Sceniczny wizerunek Madonny stał się wzorem do naśladowania dla tysięcy jej nastoletnich fanek.
     Niektóre kompozycje, które znalazły się na płycie "Like a Virgin", zapowiadały zmianę stylu w twórczości Madonny, zarówno w warstwie tekstu, jak i muzyki. Madonna często nazywana była współczesną Marylin Monroe, szczególnie po występie w gorąco przyjętym filmie "Rozpaczliwie szukam Susan".
     Wydany w 1986 roku album Madonny "True Blue" okazał się bestsellerem w 25 krajach. Znalazły się na nim utwory rozmaite - ballady, na przykład "Live To Tell", latynoska w charakterze "La Isla Bonita", czy taneczny przebój "Open Your Heart". Każdemu z nich towarzyszył znakomity teledysk. Piosenka "Papa Don't Preach" opowiada o problemach młodej dziewczyny, która oczekuje dziecka i wbrew naciskom rodziny postanawia utrzymać ciążę. Utwór wywołał falę kontrowersji, zaś sama Madonna stała się wyrazicielką problemów, z jakimi zmagają się jej nastoletni fani.
     Po trudnym okresie naznaczonym kłopotami w życiu osobistym i emocjonalnym oraz po rozstaniu z aktorem Seanem Pennem - jej mężem od roku 1985 - Madonna wydała refleksyjny w charakterze album pod tytułem "Like a Payer", powszechnie uważany za najlepszy w jej dotychczasowej karierze. Nakręcony do niego skandalizujący teledysk został oficjalnie potępiony przez Watykan za obrażanie symboli religijnych, w wyniku czego Pepsi Cola zerwała z artystką lukratywny kontrakt. Niezrażona, Madonna wyruszyła na wyczerpujące sześciomiesięczne tournée promujące płytę na całym świecie. W 1991 roku ukazał się film dokumentalny będący gruntownym i starannym zapisem pamiętnego tournée.
     W następnym roku Madonna podpisała wielomilionowy kontrakt z Time Warner, co pozwoliło jej założyć własną wytwórnię płytową Maverick. Nagrania dokonywane na własną rękę nie przynosiły wielkich sukcesów. W roku 1998 ukazała się dojrzała w charakterze płyta zatytułowana "Ray of Light", której sukces pozwolił artystce odzyskać dawną pozycję na rynku. Płyta zdobyła aż cztery nagrody Grammy, co jest dowodem na to, że pod koniec lat 90. Madonna wciąż należała do czołówki gwiazd muzyki pop.
     W 2002 roku na ekrany kin wszedł film w reżyserii Ritchiego, w którym Madonna zagrała główną rolę – "Swept Away". Obraz okazał się totalną klapą, a grę Madonny "nagrodzono" dwoma Złotymi Malinami – statuetkami za najgorszy film i dla najgorszych aktorów. W ten sam sposób wyróżniono drugoplanową rolę, jaką Madonna zagrała w kolejnym obrazie o przygodach agenta Jamesa Bonda, "Śmierć nadejdzie jutro". Tytułowa piosenka filmu trafiła na wydany w 2003 roku album "Amercian Life", którego produkcją zajął się Mirwais. Jego promocja nie obeszła się bez skandalu. Tym razem kontrowersje wzbudził teledysk do singla "American Life", który przedstawiał horror wojny. Uznano, że klip, emitowany w czasie, gdy Ameryka jest w stanie konfliktu zbrojnego z Irakiem, jest wielce nie na miejscu. Po licznych perturbacjach Madonna zdecydowała się najpierw poprawić, a następnie nakręcić teledysk od nowa. W 2005 roku odbyła się premiera kolejnego krążka gwiazdy - "Confessions On A Dancefloor". Tym razem Królowa Popu postanowiła ożywić rytmy disco rodem z lat 70. W 2012 roku ukazał się kolejny krążek piosenkarki - "MDNA". Ostatnim jak na razie albumem jest "Rebel Heart" wydany w tym roku.
 
     Na zakończenie Madonna w utworze "Like a Virgin", "True Blue", "La Isla Bonita", "American Life" i "Girl Gone Wild".






poniedziałek, 9 lutego 2015

Michael Jackson

     Michael Joseph Jackson urodził się 29 sierpnia 1958 roku w Gary w stanie Indiana jako ósmy z dziewięciorga dzieci Josepha i Katherine Jackson. Był amerykańskim muzykiem, artystą estradowym, tancerzem, aktorem, kompozytorem oraz autorem tekstów i filantropem.
     Jego pierwszy występ datuje się na rok 1963, kiedy pięcioletni Michael zaśpiewał "Climb Every Moutain" z "The Sound of Music" na przedszkolnym koncercie. W wieku 7 lat był wokalistą rodzinnego zespołu "The Jackson 5". W 1968 roku Jacksonowie odbyli przesłuchanie w wytwórni Motown, którego następstwem był podpisany rok później wieloletni kontrakt. Wydany pod koniec 1969 r. debiutancki singiel "I Want You Back" osiągnął pozycję pierwszą na liście Billboardu. Michael mając zaledwie jedenaście lat stał się najmłodszym artystą w historii, który miał "number one" na najważniejszej liście w Stanach Zjednoczonych. Od 1976 roku bracia Jacksonowie zmienili wytwórnię i nazwę zespołu na "The Jacksons". Skład grupy powiększył się o najmłodszego brata - Randy'ego.
     W 1978 roku Michael zadebiutował jako aktor. U boku Diany Ross pojawił się w filmie muzycznym "The Wiz" w reżyserii Sidneya Lumeta. Rok później wytwórnia Epic wydała pierwszy solowy album dorosłego już Michaela - "Off The Wall". Dzięki tej płycie Michael stał się pierwszym w historii muzyki artystą, który umieścił aż cztery single z jednego albumu w pierwszej dziesiątce Billboardu.
     Jackson postanowił nagrać album, który poruszy wszystkich, zarówno krytyków jak i zwykłych zjadaczy chleba. Z ponad trzystu propozycji wybrał dziewięć utworów - tak powstał wydany 1 grudnia 1982 r. "Thriller". Sprzedano go w nakładzie 56 milionów egzemplarzy na całym świecie, co zostało wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa jako płytowy szlagier wszechczasów. Uważa się, iż sukces tej płyty pomógł przezwyciężyć wielki kryzys w przemyśle muzycznym.
      W 1983 roku podpisał kontrakt koncernem Pepsi na krótką reklamówkę. W wyniku wypadku na planie zdjęciowym zapaliły się włosy piosenkarza, a sam artysta został przewieziony do szpitala z opatrzeniami drugiego stopnia.
      Rok później przyniósł artyście prawdziwy wysyp nagród - nominowano go do Grammy w aż dwunastu kategoriach, z czego zdobył osiem statuetek, ustanawiając w ten sposób prawdziwy rekord! Do tego otrzymał osiem American Music Awards oraz trzy MTV Video Music Awards. Można już było mówić o jego prawdziwym fenomenie kulturowym. Uwielbienie amerykańskich nastolatków przekładało się na chętne kopiowanie jego scenicznego image’u – słynny kostium z klipu "Thriller" oraz rękawiczka wyszywana kryształkami stały się teraz inspiracją dla młodych ludzi.
      W 1987 roku Jackson wydał album "Bad", którego trwająca 2 lata produkcja pochłonęła 2 miliony dolarów. Na płycie znalazły się takie przeboje jak tytułowy "Bad", "The Way You Make Me Feel" i "Dirty Diana". Album sprzedano w 26 milionach egzemplarzy. Produkcja kolejnej płyty Jacksona, "Dangerous" (1991), pochłonęła aż 10 milionów dolarów. Związana z promocją płyty trasa koncertowa trwała 2 lata. W 1993 roku Jackson otrzymał honorową nagrodę Grammy "Żyjąca Legenda". W 1995 roku artysta wydał kolejną płytę "HIStory". W ramach jej promocji Jackson m.in. odwiedził Polskę w 1996 roku. Jego warszawski koncert obejrzało 120 tys. widzów. W 1997 roku Jackson zadeklarował chęć budowy parku rozrywki w Warszawie, ponieważ Polska, jak powiedział, jest jednym z najbardziej inspirujących krajów, jakie w życiu odwiedził. W 2000 roku w Monaco Jackson odebrał specjalną "Światową Nagrodę Muzyczną - Artysta Millenium".
     Po atakach 11 września artysta zaangażował się w pomoc przy organizacji koncertu charytatywnego - United We Stand: What More Can I Give. W finale imprezy pojawił się na scenie wykonując swój przebój "What More Can I Give".
     31 stycznia 2005 roku w Santa Maria w Kalifornii rozpoczął się proces artysty. 46- letniemu gwiazdorowi zarzucano, że w 2003 r. upił i wykorzystał seksualnie chorego na raka 13-letniego chłopca, który nocował w jego luksusowej rezydencji Neverland niedaleko Santa Barbara. Rozprawa toczyła się przy zamkniętych drzwiach. Groziło mu do 20 lat więzienia. Jacksona oskarżono o podobne przestępstwo w 1994 r., wówczas na podstawie umowy pozasądowej jego domniemana ofiara zadowoliła się odszkodowaniem w wysokości 20 milionów dolarów.
     25 czerwca 2009 po południu lokalnego czasu do piosenkarza wezwano karetkę, po tym, jak zemdlał w swojej rezydencji. Nieprzytomnego przewieziono do szpitala, w którym przez ponad godzinę był bezskutecznie reanimowany. Zgon stwierdzono dwie godziny później. Bezpośrednią przyczyną zgonu uznano nagłe zatrzymanie akcji serca. Wyniki sekcji zwłok były na tyle niejednoznaczne, że postanowiono powtórzyć badanie. Policja tymczasem wszczęła śledztwo mające wykluczyć ewentualny udział osób trzecich w śmierci gwiazdora. Ostatecznie podejrzanym zabójstwa piosenkarza, bo tak zakwalifikowano zgon gwiazdy, jest jego osobisty lekarz Conrad Murray.
     Niedługo po śmierci artysty światło dzienne ujrzało wczesniej nie publikowane nagranie "This Is It", które szybko weszło na listy przebojów.
    Do historii przeszedł jego styl ubierania, wokal, a przede wszystkim taniec, na granicy technicznych możliwości; potrójne obroty, sunięcie do tyłu, czy stawanie na palcach. Do tego słynny moonwalk, czyli złudzenie optyczne, że człowiek porusza się do przodu, gdy w rzeczywistości stoi w miejscu. Nie wymyślił tego kroku, a jedynie udoskonalił i w konsekwencji doprowadził do perfekcji. Nazywany był "Królem Popu".  

     Na zakończenie Michael Jackson w utworze "Thriller", " Bad", "Black or White", "They Don't Care about Us", "You Rock my World".






piątek, 6 lutego 2015

Pop

    Pop powstał w latach 50. XX wieku. Jest to - w wąskim rozumieniu - nurt w muzyce, którego twórcy kierują się głównie upodobaniami przeciętnego odbiorcy, często rezygnując z prób przekazywania ambitnych treści czy komponowania melodii trudniejszej w odbiorze. Typowy utwór muzyki pop zazwyczaj składa się ze stosunkowo krótkich partii muzycznych granych na gitarze elektrycznej, standardowym brzmieniu basu, perkusji i wokalu oraz bardzo chwytliwym refrenem i zapożyczeniami z innych stylów muzycznych. W produkcję piosenek pop zaangażowani są zazwyczaj profesjonaliści: tekściarze, kompozytorzy, choreografowie i muzycy sesyjni.
     Wyróżnia się kilkanaście rodzajów popu m.in.: avant pop, indie pop, noise pop i power pop - większość gatunków ma swoją popową odmianę. Jednocześnie wielu wykonawców ucieka od łatwych rozwiązań muzycznych i banalnych tekstów, tworząc scenę ambitnego popu. Kierunki rozwoju nurtu wyznaczają osobowości o charakterystycznym stylu.
     Twórcami popu są m.in.: Michel Jackson, Madonna, Prince, Lady Gaga, La Roux, Florence and the Machine.

     Na zakończenie Michel Jackson w utworze "They Don't Care About Us" i Madonna w utworze "La Isla Bonita".



wtorek, 3 lutego 2015

Ray Charles

     Ray Charles Robinson urodził się 23 września 1930 roku w Albany w stanie Georgia. Był amerykańskim wokalistą, muzykiem i pianistą, uważany za artystę, który ukształtował rhythm and bluesa oraz soul.
     Był synem Arethy Williams, pracownicy tartaku, i Baileya Robinsona, mechanika. Wkrótce jego życie zakłóciła seria tragicznych wydarzeń: był świadkiem utonięcia swojego brata, a niedługo później w wieku siedmiu lat stracił wzrok. Niebawem matka wysłała go do szkoły dla niewidomych. Tam Ray nauczył się odczytywać nuty posługując się braillem.
     Zanim Charles ukończył szkołę, zaczął grać w wielu zespołach, wykonujących różne gatunki muzyczne, w tym m.in. jazz. Jego znakiem firmowym stały się ciemne okulary, które artysta zaczął nosić w 1948 roku, jako członek zespołu McSon Trio. Przełom w jego twórczości nastąpił na początku lat 50., kiedy Ray podpisał kontrakt z Atlantic Records. Zdecydował się wtedy na coś bardzo w tamtych czasach kontrowersyjnego: łączenie muzyki gospel z  bluesem. Rezultaty były porażające i tak kontrowersyjne, że jego wczesne przeboje były zakazane przez wiele rozgłośni radiowych. Jednak po nagraniu "I've Got a Woman", "What'd I Say", "Drown in My Own Tears"  i "Hit the Road Jack" nazwano go słowem bardzo rzadko używanym wtedy w przemyśle muzycznym - "geniuszem".
     W 1965 roku Charles został aresztowany za posiadanie heroiny, od której uzależniony był przez niemal 20 lat. W 1966 roku spędził rok na warunkowym przedterminowym zwolnieniu. Z nałogu wyleczył się w specjalistycznej klinice w Los Angeles.
     Pod koniec lat 60. oraz w latach 70. twórczość Raya składała się albo z hitów, albo z krytycznie ocenianych utworów. Jego wersja "Georgia on My Mind" została 24 kwietnia 1979 roku uznana za hymn stanu Georgia.
     W czasie trwania swojej kariery, Ray Charles wystąpił na wielu festiwalach,  prowadził popularny program telewizyjny "Saturday Night Live" w stacji NBC, zagrał w filmie "The Blues Brothers" i reklamie napoju  Pepsi oraz zdobył 12 nagród Grammy, a w 1988 roku nagrodę Grammy za życiowe osiągnięcia.
     Ray Charles zmarł 10 czerwca 2004 w Beverly Hills w wieku 73 lat.

     Na zakończenie Ray Charles w utworze "Hit the Road Jack", "Georgia on My Mind" i "I've Got a Woman".